DEVAM: 10- Yolculukta Kadınlara Yumuşak Davranmak;
Yolculuğa Çıkılacak Kadın için Kura Çekmek; Kadının Mahremsiz Yolculuğa
Çıkmaması
8. Safiyye binti Huyey
- - (-)
6770 (1)- Safiyye binti Huyey bildiriyor: Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) eşleriyle birlikte hacca çıktı. Yolun bir yerinde
adamın biri bineğinden inip biz kadınların binmiş olduğu develeri sürmeye
başladı. Develerimiz biraz hızlanınca Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) adama: ''Cam şişeleri (kadınları) taşıyan develeri işte bu hızda sür''
buyurdu. Bu şekilde yol alırken benim devem birden yere çöktü. Oysa benim devem
kadınların bindiği develerin en güçıüsüydü. Devem bu şekilde oturunca ben de
ağlamaya başladım. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) durumdan haberdar
olunca yanıma geldi ve eliyle beni sakinleştirmeye çalıştı. Ancak daha fazla
ağlamaya başladım. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) bir süre ağlamama engel
olmak istedi, ama ağlamam artınca kızıp azarladı. Sonra konaklama zamanı
olmamasına rağmen insanlara emrederek mola verildi. O günü benim sıramdı. Mola
verilince Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in çadırı kuruldu. Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) çadıra girince ben yanına nasıl gireceğimi
bilemedim. Benden gücenmiş olmasından da endişe ediyordum. Bunun üzerine Aişe
(r.anha)'nin yanına gittim ve: "Sen de biliyorsun ki Nebi (Sallallahu
aleyhi ve Sellem) ile olan sıramı başkasına asla vermem. Ancak benden yana Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem)'i razı edersen sıramı sana veririm" dedim.
Aişe (r.anha) de: "Tamam" dedi. Zefiranla boyadığı örtüsünü alıp
kokusu iyice çıksın diye üzerine su serpti. Sonra giysilerini giyinip
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in yanına gitti. Çadırın örtüsünü
kaldırınca Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ona: ''Ey Aişe (r.anha)!
Ne oldu? Bugün senin sıran değifH buyurdu. Aişe (r.anha): "Bu, Allah'ın
bir lütfudur ve bunu dilediğine ihsan eder" dedi.
Öğle vakti bu şekilde eşi Aişe (r.anha)'yle dinlendi. Yola
çıkma vakti gelince Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem), Zeyneb bint
Cahş'a: ''Ey Zeyneb! Kardeşin Safiyyelye bir deve ver'' buyurdu. Zira içimizde
en fazla devesi bulunan Zeyneb'ti. Zeyneb: "Senin Yahudine (Yahudi eşine)
deveyi ben mi vereyim!" deyince Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) buna
çok kızıp ona küstü. Mekke'ye gelinceye kadar onunla hiç konuşmadı. Mina'da
geçirdiği günlerde de onunla konuşmadı. Bu küslüğü Medine'ye döndükten sonra
Muharrem ve Safer aylarında da devam etti. Ne yanına gitti, ne de gün
taksimatında ona bir pay verdi. Sonunda Zeyneb, Resulullah (Sallallahu aleyhi
ve Sellem)'den umudunu kesti. Rebiyulevvel ayında ise yanına girdi. Zeyneb onun
gölgesini görünce: "Bu bir erkek gölgesi! Nebi (Sallallahu aleyhi ve
Sellem)'de yanıma girmiyor! Kim bu acaba?" demeye başladı. Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) içeri girip de Zeyneb onu görünce: "Ey
Allah'ın Resulü! Yanıma girince ne yapacağımı bilemedim!" dedi. Zeyneb'in
de bir cariyesi vardı ve onu Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'den
saklardı. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) yanına girince ona: "Filan
cariye senin olsun" dedi. Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
Zeyneb'in yatağının yanına gitti. Kaldırılmış olan yatağı kendi eliyle serdi ve
onunla barışıp birlikte oldu.
[Hasen]
Heysemi (7691) der ki: "Hadisi Ahmed rivayet etmiş
olup, ravilerden olan Sümeyye'den, Ebu Davud ve başkaları hadisi rivayet
etmiştir. Bu zatı Ahmed zayıf görmemiştir. Diğer ravileri, güvenilir kimselerdir."
6771 (2)- Hz. Aişe (r.anha) bildiriyor: "Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) yolculuklarından birindeydi. Yolda eşi
Safiyye'nin devesi rahatsızlandı. .. " Sonrasında ravi bir öncekinin
aynısını zikreder.
[Hasen]